wieczory w centrum

Centre du Dialogue / Paris

28 czerwca 2024

ks.prof. Mariusz Rosik, oraz Monika Florek-Mostowska

na spotkaniu w Centre du Dialogue.

17 maja 2024

19 kwietnia 2024

Sylwetkę wybitnego myśliciela wieków średnich przybliżył Marcin Janecki, związany z Ośrodkiem Historii Kultury w Średniowieczu KUL, tłumacz tekstów dawnych, filolog, teolog i filozof podczas spotkania pt. „Piękno i mądrość. Intrygujące poglądy mistrza Hugona” zorganizowanym przez paryskie Centrum Dialogu i Pallotyńską Fundację Misyjną Salvatti.pl. Teksty Hugona zaprezentował Mateusz Rusin, aktor znany m. in. z roli ks. Macieja w serialu „Ranczo”. Spotkanie poprowadziła Monika Florek-Mostowska, wiceprezes Fundacji Salvatti.pl.

15 marca 2024

Nie każdy człowiek jest uznawany za osobę. Według niektórych systemów filozoficznych, o byciu osobą decyduje sprawność umysłu. Jeśli tak to rozgraniczymy, możemy uznać, że część przedstawicieli gatunku Homo sapiens nie jest osobami. To daje asumpt do aborcji czy eutanazji. Przeciwko takim poglądom argumentowała s. prof. Barbara Chyrowicz, bioetyk na spotkaniu w Centre du Dialogue.

prof. Barbara Chyrowicz, bioetyk oraz Monika Florek-Mostowska

na spotkaniu w Centre du Dialogue.

23 lutego 2024

Monika Florek-Mostowska oraz zaproszeni goscie: Ks. Waldemar Pawelec, Olena Stepaniuk, Weronika Marczuk i Jan Piekło na spotkaniu w Centre du Dialogue 24 lutego 2024.

2023, rok jubileuszowy z okazji 50-lecia Centrum Dialogu

Seria ośmiu jubileuszowych spotkań w 2023 roku. Od powstania Centre du Dialogue mija pięćdziesiąt lat. Założyli je pallotyni. W czasach komunizmu było to miejsce spotkań polskich intelektualistów na emigracji. Dzisiaj jest miejscem debaty o kulturze i sztuce w życiu społecznym.

DIALOG. UTOPIA CZY RZECZYWISTOŚĆ?” JUBILEUSZOWA DEBATA O DIALOGU U PALLOTYNÓW PRZY RUE SURCOUF

„Dialog. Utopia czy rzeczywistość?”. To pytanie zadawali sobie uczestnicy jubileuszowej debaty zorganizowanej z okazji 50-lecia Centrum Dialogu. Kristina Sabaliauskaite, litewska pisarka zauważyła, że media społecznościowe sprawiają, iż koncentrujemy się głównie na dawaniu „like’ów”, ale tak naprawdę nie wsłuchujemy się w to, co druga osoba chce nam powiedzieć. Podkreślała, że warto zadbać o dialog międzypokoleniowy. Artur Becker, pisarz, który pisze o Polsce w języku niemieckim opowiadał o wysiłku, jaki wkłada w dialog polskiej kultury z niemiecką. Soren Gauger, pochodzący z Kanady tłumacz literatury polskiej na język angielski, który od kilkunastu lat mieszka w Polsce podkreślił, że nawet jeśli zna się polski język i polską literaturę, nie jest łatwo być Polakiem mentalnie. Zaur Gasimov, azerski historyk, pracujący na uniwersytecie w Bonn mówił, że historia jest ważnym miejscem dialogu. Jason Goldsmith, amerykański tłumacz świetnie mówiący po polsku dostrzegł, że warunkiem dialogu jest umiejętność wczucia się w drugiego człowieka. Bp. Michał Janocha zwrócił uwagę na fakt, że dialog jest nie tylko horyzontalny, ale może być też wertykalny – dialog z Bogiem. Uczestnicy debaty zgodzili się, że sztuka jest ważną przestrzenią nie tylko dialogu, ale też może pełnić rolę edukacyjną – otwierać na inne myślenie i przez to przygotowywać do twórczej rozmowy. Ważnym wątkiem w debacie było poczucie tożsamości a dialog. Im bardziej znamy siebie, wiemy jaka jest nasza tożsamość, tym bardziej jesteśmy skłonni do dialogu, bo nie obawiamy się, że ktoś nam coś odbierze lub narzuci swoje myślenie.

Choć po debacie wciąż pozostało wiele pytań, publiczność wyszła pobudzona do refleksji nt. dialogu – zgodnie z przesłaniem ks. Józefa Sadzika, twórcy Centre du Dialogue, który twierdził, że w dialogu nie chodzi o to, by przekonywać innych do swoich poglądów, ale aby tworzyć przestrzeń do wspólnego działania.

Debata została zorganizowana 14 grudnia, tego samego dnia, kiedy 50 lat temu księża pallotyni zainaugurowali działalność Centre du Dialogue. Wtedy Stefan Kisielewski wygłosił przemówienie pt „Polska między Wschodem a Zachodem”. Potem ośrodek odczytowo-dyskusyjny – jak wtedy nazywano to miejsce – stał się ważnym miejscem dyskusji o Polsce, o kulturze, o świecie i o chrześcijaństwie, a wiele poruszanych wówczas zagadnień nadal pozostaje aktualna. To pokazuje, że istnienie takiego miejsca jak Centre du Dialogue jest nadal bardzo potrzebne.

Goście: Zaur Gasimov, Kristina Sabaliauskaite, Soren Gauger, Jason Goldsmith bp. Michał Janocha.

Dialog. Utopia czy rzeczywistość? Jubileuszowa debata w Centrum Dialogu. Rue Surcouf. Paryż. Prowadząca spotkanie Monika Florek-Mostowska, wśród gości Zaur Gasimov, Kristina Sabaliauskaite, Soren Gauger, Jason Goldsmith bp. Michał Janocha.

JÓZEF SADZIK – DZIELO I DRAMAT TWÓRCY CENTRE DU DIALOGUE”

Pięćdziesiąt lat temu pallotyn z podkrakowskich Sułkowic, ks. Józef Sadzik stworzył  w Paryżu miejsce, gdzie ludzie o różnych poglądach potrafili rozmawiać o polityce, kulturze, sztuce i religii – Centre du Dialogue. Dzisiaj, z okazji jubileuszu, to miejsce ożywa. Nie tylko przypomina swoich dawnych znakomitych bywalców, ale też na nowo otwiera się na dyskusje wokół dylematów trapiących współczesnego człowieka. Tym – licznie przyciąga obecną Polonię i Polaków, mieszkających we Francji.

Czesław Miłosz uznał siedzibę Centre du Dialogue za swój „europejski dom”. Pod adresem 23 rue Surcouf bezpieczną przystań znajdowali Zbigniew Herbert, ks. Janusz Pasierb, czy Stefan Kisielewski. Bywał tam kard. Karol Wojtyła, filozof Krzysztof Pomian, reżyser Krzysztof Zanussi i wielu innych. Wszyscy byli przyjaciółki księdza Sadzika. „W roku 1962, kiedy ks. Józef Sadzik przyjechał do Paryża z zamiarem pozostania w zgromadzeniu pallotynów znajdującym się we Francji. Początkowo cały czas pochłaniała mu praca w wydawnictwie, gdzie przez szereg lat piastował stanowisko dyrektora. W międzyczasie nawiązywał znajomości z bardzo ciekawymi ludźmi, bądź to zamieszkałymi we Francji, bądź też przyjeżdżającymi z Polski. Trzeba pamiętać, że wokół wydawnictwa gromadziła się zawsze duża liczba autorów i sympatyków odwiedzających redakcję. Idea ośrodka zrodziła się więc niejako spontanicznie. Ks. Sadzikowi zależało na tym, aby upublicznić dyskusję wyniesioną z mroku biur redakcyjnych” – opisuje ks. Marek Wittbrot na łamach portalu recogito.eu. Ośrodek rozpoczął swoją działalność w pallotyńskim domu przy rue Surcouf 25. Powstała sala o podwójnej funkcji: kaplicy i sali odczytowo-dyskusyjnej. Dzięki staraniom ks. Sadzika było to miejsce o wyjątkowym charakterze. Nowoczesne, sterylnie białe wnętrze zostało zaprojektowane przez polskiego architekta, Józefa Chudzika. Zdobi je unikatowy witraż obrazujący sceny z Apokalipsy św. Jana autorstwa artysty zaprzyjaźnionego z pallotynami, Jana Lebensteina. We wnętrzu uwagę przyciąga rzeźba Aliny Szapocznikow – Głowa Chrystusa. Sala idealnie wpisuje się w poetykę Paryża, gdzie powstawały arcydzieła polskiej literatury romantycznej, gdzie działała Wielka Emigracja i gdzie kultura tworzyła most między intelektualistami działającymi na obczyźnie a ojczyzną. W ośrodku gościli m. in. Stefan Kisielewski, znany felietonista z krakowskiego „Tygodnika Powszechnego”; Jerzy Turowicz, naczelny redaktor tegoż pisma; Jacek Woźniakowski, dyrektor Znaku i profesor KUL-u; Tadeusz Mazowiecki, naczelny redaktor miesięcznika „Więź”; ksiądz Janusz St. Pasierb, eseista, profesor Krzysztof Pomian, filozof i wielu innych. Sam ks. Sadzik twierdził, że ten „przegląd nazwisk pozwala na odkrycie szyfru ideowego ośrodka. Szyfr nie jest zresztą skomplikowany. Po pierwsze, zakłada jedność polskiej kultury – tworzonej wspólnie przez ludzi żyjących w kraju i na emigracji. Po drugie, postuluje swobodę konfrontacji odmiennych postaw”.

Obecnie z okazji jubileuszu w Centre du Dialogue odbywają się comiesięczne spotkania poświęcone artystom i intelektualistom związanym z Centre du Dialogue. Prof. Iwona Szmelter, badaczka i konserwatorka dzieł sztuki, związana z Akademią Sztuk Pięknych i Uniwersytetem Warszawskim mówiła o Alinie Szapocznikow, rzeźbiarce, która część życia spędziła w Paryżu, przyjaźniła się z ks. Sadzikiem i pozostawiła pallotynom „Głowę Chrystusa”, stanowiącego część jej większego dzieła zatytułowanego „Zielnik”.  „Osoba – ikona. Stefana Kisielewskiego wspominał jego syn, Jerzy, a twórczość „Kisiela” – kompozytora przybliżała dziennikarka – muzykolog, Małgorzata Gąsiorowska. Wybrzmiały wiersze ks. Janusza Pasierba w wykonaniu Elizabeth Dudy i Aleksandry Anny Moskal. Wiersze Miłosza recytował Olgierd Łukaszewicz. Poezję Herberta prezentował Dawid Ogrodnik, teksty o Oldze Scherer czytała Katarzyna Warnke, a fragmenty pisarskiej twórczości ks. Józefa Sadzika można było usłyszeć w wykonaniu Andrzeja Chyry. O twórczości Miłosza jako intelektualisty, nieustannie poszukującego transcendencji mówiła dziennikarka Renata Gorczyńska. Poeta-noblista przyjaźnił się z ks. Sadzikiem i to za jego inspiracją przetłumaczył Apokalipsę, Księgę Psalmów oraz Księgę Hioba. „Wieczorami poświęcaliśmy resztki czasu na poufne rozmowy” – wspomina sam ks. Sadzik we wstępie, jakim na prośbę autora opatrzył książkę pt. „Ziemia Urlo”.

Dla polskiej posoborowej edukacji teologicznej ważna była kolekcja książek z serii „Znaki Czasu”, prezentująca myśli czołowych teologów jak Henri de Lubac czy Marie d. Chenu. Teksty tłumaczyły m. in. Olga Scherer i Danuta Szumska.

Spuściznę intelektualną ks. Sadzika pielęgnuje ks. Marek Wittbrot. Troszczy się o księgozbiór oraz o zachowanie pamięci o ks. Sadziku i jego znakomitych przyjaciołach. Comiesięczne spotkania, które odbywają się z okazji jubileuszu oraz zapraszani goście uświadamiają jak ważny i potrzebny dzisiaj jest dialog we wszystkich sferach życia.

Prowadząca spotkanie Monika Florek-Mostowska i Barbara Sułek-Kowalska oraz Andrzej Chyra w sali Centre du Dialogue w Paryżu.

Centrum Dialogu w Paryż, Monika Florek-Mostowska z Pallotyńskiej Fundacji Misyjnej Slavatti.pl i ks.Marek Wittbrot redaktor czasopisma Recogito.eu

Barbara Sułek-Kowalska oraz Andrzej Chyra w sali Centre du Dialogue w Paryżu.

Prowadząca spotkanie Monika Florek-Mostowska i Barbara Sułek-Kowalska w sali Centre du Dialogue w Paryżu.

OLGA SCHERER I JEJ ŚWIAT ZWIELOKROTNIONY

Olga Scherer, profesor literatur porównawczych na Université Paris 8, autorka kilku powieści oraz sporej liczby opowiadań, eseistka, tłumaczka i działaczka na rzecz ruchów wolnościowych w Polsce była ważnym filarem polskiego Paryża – mówiła publicystka i pisarka Renata Gorczyńska podczas spotkania „Olga Scherer i jej świat zwielokrotniony” w paryskim Centre du Dialogue. W wieczorze zorganizowanym z okazji złotego jubileuszu intelektualnego centrum przy rue Surcouf 23 uczestniczył także naukowiec Wojciech Kolecki, przyjaciel Olgi oraz aktorka Katarzyna Warnke.

Uczestnicy spotkania wspominali Olgę Scherer  jako osobę, która skupiała wokół siebie literatów, poetów, malarzy, intelektualistów. Przyjaźniła się i współpracowała z ks. Józefem Sadzikiem. To dzięki niej trafiła do Polski cenna seria wydawnictw filozoficzno-teologicznych „Znaki Czasu”. – U początku działalności wydawnictwa Editions du Dialogue Olga Scherer była jego intelektualnym wsparciem ks. Sadzika. W latach  1967 – 1971 przetłumaczyła z francuskiego na polski aż sześć pozycji, m. in. „Ateizm i sens człowieka” Henri de Lubaca, „Teologię materii” Marie d. Chenu i „Nauka i wiara” Paula Chaucharda.

Podczas spotkania Renata Gorczyńska opowiadała o emigracyjnym losie Olgi Scherer, jej paryskiej i amerykańskiej edukacji oraz przyjaźni z malarzem Janem Lebesteinem. – Potrafię bez trudu rozpoznać jej odkształcone podobizny na jego płótnach – mówiła publicystka. Wojciech Kolecki zwrócił uwagę, że można ją dostrzec nawet wśród postaci z lebensteinowskiego witrażu „Apokalipsa”, który u pallotynów zdobi salę spotkań przy rue Surcouf, z zewnątrz przyciągając uwagę przechodniów.

Spotkanie było kolejnym jubileuszowym wieczorem z cyklu upamiętniającego 50 lat działalności Centre du Dialogue, organizowane we współpracy z Pallotyńską Fundacją Misyjną Salvatti.pl w ramach promocji polskiej kultury.

 

Katarzyna Warnke. Foto © Marek Wittbrot

Centrum Dialogu w Paryż, Monika Florek-Mostowska z Pallotyńskiej Fundacji Misyjnej Slavatti.pl, Renata Gorczynska oraz Wojciech Kolecki. Foto © A.M.

Prowadząca spotkanie Monika Florek-Mostowska z Pallotyńskiej Fundacji Misyjnej Slavatti.pl, Renata Gorczynska,Wojciech Kolecki oraz Katarzyna Warnke. Foto © Marek Wittbrot

„ZBIGNIEW HERBERT PASTERZ BYTU”

„Pasterz Bytu”. Pod takim tytułem w pallotyńskim Centrum Dialogu w Paryżu odbyło się spotkanie na temat poezji Zbigniewa Herberta. O twórczości poety mówił Maciej Krzyżan. Wiersze recytował aktor Dawid Ogrodnik, odtwórca roli ks. Kaczkowskiego w filmie „Johnny”.

Wieczór rozpoczął się wierszem „S. Gierolamo et il Leone” opisujący obraz włoskiego malarza Colantonio, który zafrapował Herberta. Dzieło przedstawia św. Hieronima, który usuwa kolec z łapy lwa, w efekcie czego lew przywiązuje się do swojego wybawcy. Maszynopis utworu opatrzony dedykacją poeta ofiarował ks. Józefowi Sadzikowi, twórcy Centrum Dialogu, którego był częstym gościem. Goście spotkania mówili o Herbercie jako o człowieku nieustannie poszukującym sensu.

Prowadząca spotkanie Monika Florek-Mostowska z Pallotyńskiej Fundacji Misyjnej Slavatti.pl, która współorganizowała wydarzenie, przypomniała, że ks. Józef Sadzik nazwał wtedy Herberta określeniem zaczerpniętym od Martina Heideggera – „pasterz Bytu”, czyli człowiek, który wkłada wysiłek w to, by zrozumieć własne „bycie”. Podkreślał też, że Herbert „dotykał tajemnicy ludzkiej i uniwersalnej”.

Uczestnicy spotkania mówili o Herbercie jako o człowieku poszukującym sensu u źródeł cywilizacji, w przyrodzie, nauce i sztuce. Z tego powodu poeta podróżował do Francji, Włoch i Grecji, a także Niemiec, Anglii i Holandii. Efektem podróży były zbiory szkiców literackich, takich jak „Barbarzyńca w ogrodzie” czy „Martwa natura z wędzidłem”, w których Herbert wyrażał swoje wrażenia z obcowania z dziełami sztuki oraz zapisywał obserwacje codziennego życia mieszkańców.– Ks. Sadzik nazywał podróżowanie Herberta „pielgrzymowaniem”, a pielgrzymowanie to podróże do miejsc, które otaczamy szczególnym szacunkiem, które są dla nas w jakimś sensie „święte”. Dla Herberta sztuka Europy była wielkiej wagi – mówi Monika Florek-Mostowska.

Maciej Krzyżan, poeta, który w swojej twórczości dialoguje z Herbertem przyznał, że autor „Pana Cogito” nie dawał prostych odpowiedzi, ale drogowskazy, jak docierać do Prawdy, Dobra i Piękna. – Są pytania, na które nigdy nie znajdziemy odpowiedzi – dodał.

Ks. Marek Wittbrot związany z pallotyńskim ośrodkiem przy rue Surcouf wspomina, że Zbigniew Herbert bardzo sobie cenił przyjaźń z ks. Sadzikiem. Sam miał szczęście spotkać się z Herbertem. – Potrafił być bardzo ujmujący i zarazem bardzo nieprzewidywalny – mówi. – Kiedy zatopił się w pasjonującej rozmowie, zapominał np., że jest w nie do końca zdjętej marynarce. To pokazywało jednak, że nie traktował relacji powierzchownie – opowiada.

Spotkanie o Herbercie wpisuje się w cykl jubileuszowych spotkań organizowanych z okazji 50-lecia istnienia Centrum Dialogu. Jest współorganizowane przez Pallotyńską Fundację Misyjną Salvatti.pl w ramach projektu KPRM „Polonia i Polacy za granicą”.

Wiersze recytował aktor Dawid Ogrodnik, odtwórca roli ks. Kaczkowskiego w filmie „Johnny”. Foto © A.M.

„Pasterz Bytu”. Pod takim tytułem w pallotyńskim Centrum Dialogu w Paryżu odbyło się spotkanie na temat poezji Zbigniewa Herberta. O twórczości poety mówił Maciej Krzyżan. Wiersze recytował aktor Dawid Ogrodnik. Foto © Marek Wittbrot

Prowadząca spotkanie Monika Florek-Mostowska z Pallotyńskiej Fundacji Misyjnej Slavatti.pl, która współorganizowała wydarzenieMonika  i Maciej Krzyżan, poeta, który w swojej twórczości dialoguje z Herbertem. Foto © Marek Wittbrot

 „CZESŁAW MIŁOSZ PODRÓŻNY ŚWIATA I JEGO POUFNE ROZMOWY”

Podczas wieczoru pod znamiennym tytułem „Podróżny świata i jego poufne rozmowy” rozmawiano o twórczości Miłosza jako intelektualisty, nieustannie poszukującego transcendencji. Właśnie Paryż był miejscem, które go do tego inspirowało, a pallotyńskie Centre du Dialogue stanowiło nie tylko przystań, ale też przestrzeń intelektualno-duchową, gdzie kształtowała się relacja artysty z Bogiem.

Znaczącą rolę w życiu twórczym Miłosza odegrała postać ks. Józefa Sadzika, związanego z pallotyńskim wydawnictwem Editions du Dialogue we Francji, a potem twórcą Centre du Dialogue, który namówił poetę do przetłumaczenia Księgi Psalmów, Hioba, Rut, Apokalipsy i Ewangelii według świętego Marka. – Młodszy od poety o dwadzieścia dwa lata pallotyn, doktor filozofii, był niezwykle pomocny w tych przekładach, wyjaśniając zawiłe kwestie teologiczne i językowe – wspominała Renata Gorczyńska. – Przyjaźń Miłosza z pallotynami sięga 1963 r.. Wtedy poeta po raz pierwszy spotkał się z ks. Sadzikiem, by rozmawiać o wydawaniu swoich książek. Ich znajomość rozwinęła się w głęboką przyjaźń – mówi Monika Florek-Mostowska, publicystka, wiceprezes Pallotyńskiej Fundacji Misyjnej Salvatti.pl, prowadząca spotkanie.

„Wieczorami poświęcaliśmy resztki czasu na poufne rozmowy” – wspomina sam ks. Sadzik we wstępie, jakim na prośbę autora opatrzył książkę pt. „Ziemia Urlo”.

Zdaniem ks. Marka Wittbrota, współorganizatora spotkania, nie tylko tłumaczenia ksiąg biblijnych czynią Miłosza poetą metafizycznym. Cała jego poezja jest przesiąknięta pytaniami teologicznymi, o Boga i ludzką naturę, skażoną grzechem pierworodnym.

Spotkanie odbyło się w ramach obchodów 50-lecia istnienia pallotyńskiego Centre du Dialogue w Paryżu, które w czasach komunizmu było ważnym miejscem spotkań polskich twórców działających na emigracji.

O jego twórczości opowiadała Renata Gorczyńska, tłumaczka wierszy noblisty na język angielski. Poezję czytał Olgierd Łukaszewicz.Foto © A.M.

ks.Krzysztof Hermanowicz, Monika Mostowska-Florek i Olgierd Łukaszewicz.

„Stefan Kisielewski
 myśliciel, muzyk przyjaciel Centre du Dialogue”

„Do trzech razy sztuka często się nie udaje – chcąc sztuki dokonać, trzeba niejednokrotnie próbować i do stu razy” – mawiał Stefan Kisielewski. 19 maja o 19:30 w Paryżu w pallotyńskim Centre du Dialogue – spotkanie poświęcone twórczości Kisiela.
Czy to „materii pomieszanie”, czy arcypolska „Arka Noego”, czy sławiony przeze mnie kiedyś „bufet kulturalny”? Myślę, że wszystkiego tego po trochu, ale przede wszystkim polskość pluralna, polskość maksymalnie wzbogacana „na paryskim bruku” do rangi problematyki uniwersalnej. Ważnym składnikiem nadsekwańskich wieczorów jest oczywiście publiczność, a przede wszystkim – dyskusja, swobodna dyskusja, świadectwo autentyczności, zainteresowania, fermentu umysłowego i uczuciowego. Nikomu, o ile wiem, ust dotąd tutaj nie zatkano, choćby nawet bredził jak na mękach.
Stefan Kisielewski

„By Słowo Ciałem się stało. Janusz St. Pasierb
– przyjaciel Centre du Dialogue,
kapłan i myśliciel na nasze czasy”

Według Marca C. Taylora wiek post-chrześcijański nie oznacza końca wiary ani teologii, ale zniszczenie fałszywych stabilności i tożsamości na rzecz zaakcentowania tych realnie występujących. W odniesieniu do tej obserwacji celem wykładu jest prezentacja profilu naukowego poety, eseisty, naukowca, teologa, historyka sztuki oraz teoretyka kultury ks. prof. Janusza St. Pasierba (1929-1993). Szczególna uwaga zostanie poświęcona omówieniu aktualności myśli uczonego w zakresie charakterystyki słuchaczy Słowa Bożego. Podczas spotkania odpowiemy na pytania: co cechuje człowieka ,technicznego”, ,,masowego” i ,,apokaliptycznego”? W jakim zakresie stanowi on o odnowie społeczeństw, Kościoła oraz teologii? O tym Monika Florek-Mostowska będzie rozmawiała z dr Agnieszką Laddach, związaną z Centrum Badań Figuracyjnych na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, zajmującą się historią seksualności, teologią ciała, historią kultury, historią XX wieku oraz społecznymi interpretacjami wiary, autorka publikacji nt. twórczości Janusza St. Pasierba. Piątek, 14 kwietnia, godz. 19:30, 25 rue Surcouf, Paryż.

Alina Szapocznikow i jej zapamiętywanie ciała”

Pod takim tytułem odbyło się spotkanie w pallotyńskim Centre du Dialogue w Paryżu z Prof. Iwoną Szmelter zwiazaną z Uniwersytetem Warszawskim i Akademią Sztuk Pięknych w Warszawie. Prof. Iwona Szmelter opowiadała o twórczości oryginalnej polskiej rzeźbiarki. Spotkanie odbyło się w ramach 50-lecia Centre du Dialogue. Cykl spotkań jest realizowany we współpracy z Fundacja Salvatti.pl. Prowadzi Monika Florek-Mostowska. Spotkania odbywają się dzięki wsparciu Ambasada RP w Paryżu.

Alina Szapocznikow, Rzeźba Głowa Chrystusa. Foto Archiwum Centrum Dialogu

Witraż autorstwa Jana Lebensteina świętuje 50. rocznicę swojego istnienia.

Z tej okazji w pallotyńskim Centre du Dialogue (Centrum Dialogu) w Paryżu w piątek 25 listopada odbyło się spotkanie poświęcone twórczości artysty oraz próbie odczytania jego dzieł w kontekście współczesnej rzeczywistości.
Zobrazowanie Apokalipsy św. Jana w formie witrażu zrodziło się z pomysłu ks. Józefa Sadzika, założyciela Centre du Dialogue w Paryżu, miejsca spotkań polskiej emigracji intelektualnej w czasach komunizmu. „Józek dał cztery tygodnie na uporanie się z witrażem” – pisał później Lebenstein.
„Dzieło powstało w kaplicy, służącej jednocześnie jako sala otwartych debat” – podkreślił ks. Krzysztof Hermanowicz, superior pallotynów we Francji, który poprowadził spotkanie. – „Ks. Sadzik w myśl charyzmatu św. Wincentego Pallottiego angażował do współpracy osoby świeckie, chciał być pomostem między laikatem a duchownymi. Do Centre du Dialogue zapraszał osoby różnych wyznań i poglądów, by wspólnie rozmawiać o rzeczach ważnych dla kultury, dla Polski, dla Kościoła. Temat Apokalipsy św. Jana, dwoistość świata: świata życia i śmierci, potępienia i ocalenia, zła i wyrywania się z niego ku światłości był wówczas szczególnie bliski polskim twórcom na emigracji” – mówi ks. Marek Wittbrot SAC, dziennikarz, znawca sztuki autor licznych publikacji.
Podczas spotkania o sztuce Lebensteina opowiadała publicystka, Monika Florek-Mostowska, związana z Pallotyńską Fundacją Misyjną Salvatti.pl, autorka książki „Rozmowy o człowieku” – „Obcowania z dziełami Jana Lebensteina są właśnie rozmową o człowieku, rozmową niezwykłą, bo toczącą się w kilku rejestrach. Pierwszy z nich to kontakt widza z obrazami Lebensteina, drugi: to dialog między postaciami na obrazach, a trzeci – to wewnętrzny dialog człowieka – rozmowa z samym z sobą, inspirowana lebensteinowskimi treściami. Artysta przedstawiając ludzkie postaci w formie zdeformowanych zwierząt czy figury inspirowane prehistorycznymi zwierzętami, mocno zarysowując linie kręgosłupa, pokazuje jak w każdym człowieku to, co symetryczne, stabilne jest w opozycji do ciała, które nieforemne dąży do zmiany” – wyjaśniała prelegentka. Czesław Miłosz, stały bywalec domu pallotynów przy rue Surcouf, pisał później do Lebensteina: „Kochany Jasiu! Malując swoje potwory towarzyszyłeś nam, naszej małej konfraterni, tak samo jak Ty potworami naszego stulecia przejętej”. – „W swoich obrazach poprzez interakcję +potwornych zwierząt+ z postaciami ludzi snuje refleksję nad dobrem i złem w człowieku. By zrozumieć kim jest człowiek sięgał do sztuki sumeryjskiej, babilońskiej, egipskiej i inspirował się Biblią” – mówiła publicystka, interpretując dzieła Lebensteina.

Jan Lebenstein, fragment witrażu. Foto © A.M.

Jan Lebenstein, Apokalipsa św. Jana w formie witrażu. Foto © A.M.

Ks. Krzysztof Hermanowicz, superior pallotynów we Francji. Foto Witold Urbanowicz

„forum swobodnego słowa”

Przez długie lata Centre du Dialogue przyciągało specyficzną publiczność. „Wykładowcy, pisarze, naukowcy, politycy, przedstawiciele Kościoła” prezentowali swój punkt widzenia czy też swój dorobek, swoje racje i poglądy, swoje książki, owoce swoich poszukiwań i podróży.

Witraż

Witraż „Apokalipsa” Jana Lebensteina można podziwiać w siedzibie pallotynów w Paryżu w Centre du Dialogue przy rue Surcouf 23, gdzie cyklicznie są organizowane spotkania, dyskusje i promocje książek ważnych dla kultury.

Kontakt

Telefon

+33 01 40 62 69 16

Mail

marekwittbrot@googlemail.com

Adres

23, rue Surcouf, Paris, France